بخشی از خودشناسی، درک خود فیزیکی و زیرلایه‌های بدن مادی و روح ماست.

هر فردی از نیاکان دیگری سرچشمه گرفته است که پیشینه، تاریخ و ریشه‌های خاص خود را دارند. بدن ما تاریخچه نیاکان ما و تصمیمات آنها برای تولید مثل است تا نسل بعدی زندگی شکل گیرد.

بدین ترتیب، ادیان باستانی و معبد زئوس به شدت بر موضوع نیاکان و نسل‌های آینده تمرکز دارند. بهترین کار برای فرد امروز انجام می‌شود تا گذشته به جلال برسد و آینده بهتر از حال باشد.

عوامل خاصی که ما را به نیاکانمان پیوند می‌دهند، وجود دارند و نمی‌توان آنها را انکار کرد. ما به همان شیوه‌ای به آنها متصل هستیم که نوادگانمان به ما متصل خواهند شد.

یکی از اجزای سازنده جامعه ما خانواده ماست. در حالی که بیشتر ارزش‌های مدرن، همگون‌سازی و فردگرایی افراطی را ترویج می‌کنند، شیطان‌پرستی معنوی در تعادل شناخت نیاکان و دیگران، و همچنین خودمان به عنوان موجوداتی آزاد و ارادی قرار دارد.

با خانواده خود باید با احترام رفتار کرد و اگر شایسته باشد، با تقدس. تبار اجدادی فرد پر از افرادی است که با زحمت راه خود را طی کرده‌اند تا فرد بتواند وجود داشته باشد. ممکن است فرد برای این کار قدردان یا ناسپاس باشد، اما واقعیت این است که این افراد جنگیده‌اند و زنده مانده‌اند تا ما امروز بتوانیم وجود داشته باشیم.

کودکان در معبد زئوس مقدس هستند و کودکان دیگر شیطان‌پرستان معنوی (SS) باید به عنوان امتداد یک خانواده معنوی بزرگتر دیده شوند، به ویژه اگر راه را دنبال کنند.

راه زوئیسم راهی است که به اعصار امتداد می‌یابد. راهی که از نیاکان ما، به خودمان، و سرانجام، به آینده در نوادگانمان کشیده می‌شود.

بخش بزرگی از قدرت‌های آستارته / آفرودیت به تولید مثل و بقای گونه ما مربوط می‌شود. او یکی از مادران الهی گونه ماست، از طریق نیاز به پیوند جنسی که منجر به تولید مثل و تداوم وجود ما می‌شود. این نیروها انسان‌ها را به روشی عاشقانه برای تولید مثل و تأمین زندگی گرد هم می‌آورند.

ما از رودی طولانی از انسان‌ها که چیزهایی را به ما منتقل کرده‌اند، سرچشمه می‌گیریم، با این حال ما افراد خاص خودمان هستیم. ارتقای ما ممکن است به آنها نیکی کند یا بدی، اما یک چیز مسلم است: همانطور که خودمان پیشرفت می‌کنیم، آنها را نیز پیشرفت می‌دهیم. نتیجه مستقیم این امر در خانواده و محیط نزدیک خودمان تجربه می‌شود.

نژاد، یا جایی که از آن سرچشمه می‌گیریم، می‌تواند به عنوان رودی دیده شود که به جلو می‌رود، که از حمل قدرت خط خانوادگی بزرگترمان، سپس نژادمان، و سپس بشریت نشأت می‌گیرد.

در حالی که بشریت به عنوان یک اصطلاح تمام گونه ما را در بر می‌گیرد، باید درک کنیم که هر کجا که از نظر پیشینه آمده‌ایم، به طور متقابل فرزندان "بشریت" هستیم، اما فرزندان نژاد خودمان نیز هستیم.

بر خلاف ادیانی که جهان‌گرایی اجباری را ترویج می‌کنند، معبد زئوس خود را بر پایه یک حقیقت واقع‌بینانه قرار می‌دهد. ما تمام جنبه‌های خودمان را می‌پذیریم.

کسب افتخار نیاکان و نوادگان ما، تمرکز اصلی در معبد زئوس است. این تحقق خود به بالاترین پتانسیل خود است که ما را بزرگتر خواهد کرد، هم برای ما و هم برای آنها.

پذیرش موارد فوق می‌تواند به درون‌بینی سالم، همراه با اعمال والا، منجر شود و به ما شجاعت و چشم‌اندازی از ریشه‌هایمان بدهد.

همچنین می‌تواند به بررسی خطاها، اشتباهات و رفتارهای غلطی منجر شود که ممکن است به موانع "ارثی" مربوط باشد که فرد باید بر آنها غلبه کند یا الگوی جدیدی برای آنها ایجاد کند. عناصر خاصی از "نیاکان" ما باید شسته شوند - ما می‌توانیم انتخاب کنیم که صفات ناپاک و نادرست در خودمان را که از آنها نشأت می‌گیرد، به خاطر نسل‌های بعدی از بین ببریم.

مهم نیست از کجا آمده‌ایم، راه زوئیسم به روی تمام "جنتایل‌ها" (غیر یهودیان) در این جهان باز است. این به این دلیل است که نقشه بزرگ خدایان، ایجاد انواع بالاتر و بالاتر از انسان‌هاست تا زمانی که ما نیز بتوانیم یک شکل پیشرفته از زندگی مانند آنها نامیده شویم.

Ζ