در معبد زئوس، صادق بودن یک فضیلت است. صادق بودن ممکن است همیشه آسان نباشد و نیاز دارد کار درونی فراوان.

هرچه فرد با خودش و با خدایان صادق‌تر باشد، پیشرفتشان سریع‌تر خواهد بود.

همانطور که خدایان بشریت را از هر جهت می‌شناسند، تلاش برای عمل کردن با فریب در قبال آن‌ها هم احمقانه است و هم غیر ضروری. ما فقط خودمان را فریب می‌دهیم، و این ما هستیم که بیشتر از همه از دروغ‌های خودمان رنج می‌بریم. اغلب، ما به خودمان دروغ می‌گوییم تا از خودمان پنهان شویم.

صداقت بیرونی به شدت مرتبط است با صداقت درونی.

کنار زدن پرده‌ها از دروغ، توهم، و نادرستی با صداقت ارتباط دارد. به عنوان یک فضیلت بیرونی، صداقت مرتبط است با حقیقت و شکل‌گیری پیوندهای انسانی و اجتماعی سالم، بدین ترتیب پرورش می‌دهد یک وضعیت زندگی بهتر از آنی که بر بی‌صداقتی بنا شده است.

لعنت باد بر دروغگو در نظر دیگران، زیرا هیچ کس دروغگوها را دوست ندارد. آنچه مهم است این است دقت کردن در مورد به کدام سو فرد صداقتش را متوجه می‌سازد. در حالی که درست است که هیچ کس دروغگوها را دوست ندارد، همچنین بسیاری در دنیا هستند که قدردان کسانی نیستند که حقیقت را می‌گویند.

در معبد زئوس، در میان خودمان، درستی و صداقت حلقه‌های اتصال هستند بین خودمان و خدایان.

نزدیکتر خواهد بود مرد صادق به شکافتن پرده از دروغ‌ها درباره خودش؛ هرچه کمتر اراده به دروغ گفتن درباره و به خود باشد، بیشتر اراده به دروغ گفتن به خودمان و به دیگران کاهش خواهد یافت.

Γ