وفاداری یکی از بالاترین فضایل مردانی است که آرزوی تبدیل شدن به خدا را دارند.

وفاداری که عمدتاً بر شجاعت بنا شده است، ترکیبی از ویژگی‌هایی است که در آن فرد توانایی دارد در مسیر رسیدن به خدایان ثابت قدم بماند و به خانواده معنوی مسافران خود متعهد بماند، که همگی به عنوان یک پیکر به سوی ابدیت حرکت می‌کنند.

وفاداری به خدایان در این مسیر بسیار مهم است. همین امر در مورد وفاداری و تعهد نسبت به آرمان‌های بزرگ، چیزها یا افرادی که خوب، منصف و شایسته ارزیابی شده‌اند نیز صادق است.

چون وفاداری یک ارزش بسیار نادر است، بسیار مهم نیز هست. کسانی که قدرت وفاداری و پیروی با تعهد از یک آرمان را دارند، کسانی هستند که به رشد چیزهای بزرگ کمک می‌کنند.

افرادی که دائماً نسبت به خدایان بی‌وفا هستند و هیچ تعهد یا برادری از خود نشان نمی‌دهند، عموماً کمک مثبت کمی برای خود، برادری شیطانی، یا جهان به طور کلی می‌کنند. آنها خود را منزوی می‌کنند، در تنهایی پژمرده شده و می‌میرند، و احتمالاً توسط بسیاری از دروغ‌ها، ترس‌ها و خطرات بلعیده می‌شوند.

مانند هر چیز دیگری، منطق باید در اینجا اعمال شود. اما وفاداری قلبی پاک مهمتر از همه منطق‌دانان با هم است—چنین قلبی بر پاکی درونی خود منعکس می‌شود.

به همین دلیل، وفاداری در میان خدایان فضیلتی الهی و مقدس تلقی می‌شود.

دانشجویی از عزازل پرسید که چرا مردی که از بسیاری جهات خوب نبود، با توجه به اینکه نه بسیار توانا بود و نه کارهای بزرگ زیادی در زندگی خود انجام داده بود، با خدایان به هستی خود ادامه داد.

آپولو پاسخ داد: «با مردی وفادار و با اصول، می‌توانیم برای افزایش توانایی‌های او کار کنیم. با این حال، با روحی بی‌وفا، چنین تلاش‌هایی بی‌ثمر مانده و به گودال ژرف انداخته می‌شود!»

Δ