قبل از اینکه خدا باشی، چه کرده‌ای تا انسان شوی؟ این را از خودم می‌پرسم. چه از انسانیت خود می‌دانم، و چه از آن درک می‌کنم؟

آیا عطرهایش و گل‌ها را بو کرده‌ام؟ یا وجود نداشته‌ام؟ فکر می‌کنم کوه بزرگتر را می‌شناسم، اما هنوز کوه خودم را فتح نکرده‌ام!

چه فایده‌ای برای من دارد تحسین کردن کوه بعدی، اگر این یکی را اول صعود نکرده باشم؟

من باید تبدیل به انسان شوم! انسان، انسان است، بیش از حد انسان. سوال قبل از ادامه دادن این است: آیا در کامل شدن به تعریفی از آنچه می‌توانیم بنامیم "انسان" دست یافته‌ایم؟

قبل از این، کجا می‌رویم؟

همانطور که معبد زئوس مسیری است برای ساختن یک انسان از صرفاً گوشت، پس باید از این گوشت بی‌کار آفریده شود یک انسان کامل با روح.

می‌پذیرم جایی که اکنون هستم؛ من کودکم، من بزرگسالم، من سالمندم. من انسانم، اما آیا این را آشکار کرده‌ام؟

مانند یک کرم ابریشم که تبدیل به پروانه خواهد شد، ما باید اول تبدیل به کرم ابریشم شویم: در حال حاضر انسانیت ما چیزی جز یک ایده نیست، با این حال خودمان را "انسان" می‌نامیم.

A