در معبد زئوس، جامعه و اجتماع بسیار مهم هستند. ما هستیم به عنوان بخش‌هایی از یک جامعه، یک کل بزرگتر، شبکه‌ای از روابط و امور انسانی.

این شامل می‌شود جهان بیرونی ما که در آن به طور کلی زندگی می‌کنیم، اما همچنین اجتماع درونی ما، مهمتر از همه. کوچکترین گروه از این اجتماع خانواده است یا روابط ما.

همه باید مورد احترام قرار گیرند، اما اجتماع درونی معبد ما باید با بالاترین و مقدس‌ترین حرمت در نظر گرفته شود.

کسانی که بهترین کار را برای همه این موارد می‌کنند، آن فضیلت را به درستی به کار می‌برند. ما قرار نیست وجود داشته باشیم به عنوان موجودات منفعل، بی‌کار، اما مطمئن شویم جامعه‌ای بهتر پشت سر ما بگذاریم در انطباق با قدرت‌هایمان پس از ترک این دنیا.

فرد باید اکنون نیز در نظر داشته باشد که دو پله پایین‌تر بر نردبان اخلاق، ما در حال جنگ بودیم: و اگر جامعه با ما جنگ کند، پس ما باید یک جنگ دفاعی از خودحفاظتی علیه آن براه اندازیم.

ما می‌دانیم هر چنین حرکتی توجیه ناپذیر خواهد بود و محصول کار دشمن همانطور که هست، زیرا ما فقط اینجا هستیم تا با شجاعت بجنگیم تا دیگران را بیدار کنیم، نه اینکه ویرانی بیشتری ایجاد کنیم.

با این حال، ما هنوز باید دنبال جنبه خوب آن باشیم، زیرا ما می‌دانیم، به عنوان کسانی که چشمانی باز دارند، که از طریق دانش، بر جهل پیروز خواهد شد در نهایت.

به طور کلی، وجود و بنیاد ما به عنوان موجودیت‌های اجتماعی نمی‌تواند دست کم گرفته شود، اما همچنین نمی‌تواند بیش از حد برآورد شود. یک تعادل مورد نیاز بین خودمان و جهان باید حفظ شود.

ما نمی‌توانیم جداگانه زندگی کنیم، و نه وظایفمان را به انجام رسانیم، بزرگتر یا کوچکتر، بدون جامعه. بنابراین، ما باید نهایت تلاشمان را بکنیم تا نوری باشیم درون جامعه.

Δ