در عدالت عمل کردن محصول است از بالاترین حکمت و قدرت.

در طول قرن‌ها، آن بحث‌برانگیزترین موضوع بوده است: چگونه به عدالت دست یابیم؟ چگونه عادل باشیم؟

آیا آن صرفاً یک مسئله بحث است، یا آن دستاورد بالاترین آگاهی است؟

به عنوان یکی از سخت‌ترین ویژگی‌ها برای فهمیدن، درک کردن، و انتقال دادن—به ویژه هنگامی که تلاش می‌کنیم تقلید کنیم از خدایان—، آن اغلب می‌تواند نسبتاً آسان و مستقیم باشد برای درک کردن در زمینه‌های دیگر.

ما باید تعادل بیابیم بین سه مورد: عدالت خدایان، عدالت اهریمنان، و عدالت انسان‌ها. این سه قلمرو همه متصل می‌شوند به چهارمین: عدالت کل جهان.

آب همیشه جاری است از چاه فهم که از درون می‌آید، اغلب به ما می‌گوید چه چیزی عادلانه است و چه چیزی نیست. ساده‌ترین مردم رنجیده می‌شوند هنگامی که یک عمل بزرگ بی‌عدالتی رخ می‌دهد. عدالت درونی است، با این حال باید کاملاً خود را بپروراند.

راکد می‌تواند بشود چاه از صرفاً نظریه‌پرداز، که چیزی از چاه عدالت احساس نمی‌کند اما تمام روز از عدالت سخن می‌گوید در حالی که هیچ یک را به کار نبرده است.

زیرا عدالت، هم بالاتر و هم پایین‌تر، از دانشی بالاتر است، با این حال آن یک فضیلت ساده است که در هر قلب منزل دارد.

چقدر خدایان از ما انتظار دارند، اما هرگز بیشتر از آنچه می‌توانیم انجام دهیم—زیرا آن‌ها عادل هستند!

Θ