بسیاری از مطالب در مورد کشف توت‌عنخ‌آمون در سال ۱۹۲۲ و مرگ‌های متعدد و مرموز که فراتر از تصادفات صرف بودند، منتشر شده است. محققان بی‌خدا در توضیح واقع‌بینانه این وقایع، همانند ساخت و طراحی اهرام مصر، در بن‌بست قرار گرفته‌اند.
هنگامی که آرامگاه توت‌عنخ‌آمون در فوریه ۱۹۲۳ باز شد، یک لوح گلی کشف گردید که به خط هیروگلیف نوشته شده بود و درباره نفرین مرگ خشونت‌آمیز و نابهنگام در صورت دست‌درازی به مقبره هشدار می‌داد. باستان‌شناسان این هشدار را نادیده گرفتند و آن را از کارگران بومی مصری پنهان کردند. به زودی رویدادهای عجیب و غیرقابل توضیحی رخ داد.
هوارد کارتر، رهبر هیئت اعزامی، قناری خانگی خود را به همراه داشت. روزی که مقبره گشوده شد، یک کبرا پرنده را بلعید. لرد کارنارون، ارل ثروتمند انگلیسی و سرمایه‌گذار هیئت، به زودی با تب بالا و یک "نیش پشه" مرموز بر گونه‌اش بیمار شد. چهل و هفت روز پس از گشایش مقبره، در سن ۵۷ سالگی، در تاریخ ۵ آوریل، کارنارون درگذشت.
دو روز بعد، در ۷ آوریل [باز هم، عدد ۷]، مومیایی مورد بررسی قرار گرفت. یک لکه روی گونه چپ مومیایی یافت شد [همان سمت و نقطه نیش پشه کارنارون]. در زمان مرگ کارنارون، تمام چراغ‌ها به طور مرموزی در قاهره، همزمان، خاموش شدند. در همان زمان، هزاران مایل دورتر در انگلستان، سگ خانگی کارنارون روی پاهای عقبش ایستاد، زوزه کشید، افتاد و مرد. کارکنان پریشان شدند و گفتند که زوزه عجیب و شبیه مرگ بود.
جی گولد، سرمایه‌دار معروف آمریکایی نیز از مقبره بازدید کرد. او صبح روز بعد با تب بالا از خواب بیدار شد و تا شب مرده بود. آرتور میس، باستان‌شناس آمریکایی، که در بازگشایی مقبره کمک کرد و آخرین سنگی را که ورودی اتاق اصلی را مسدود کرده بود، بیرون کشید، به زودی احساس ضعف و خستگی شدید کرد. او به کما رفت و هرگز به هوش نیامد. آرتور میس در همان هتلی که لرد کارنارون درگذشت، فوت کرد.
ریچارد بتل، منشی هاوارد کارتر در هیئت اعزامی، چهار ماه پس از کشف مقبره، به دلیل نارسایی قلبی مرده یافت شد. پدرش، لرد وست‌بری، پریشان از مرگ پسرش، از پنجره‌ای هفت طبقه به پایین پرید و خودکشی کرد. چندین نفر قبل از خودکشی او شنیده بودند که با خود می‌گفت: "نفرین فراعنه"، "دیگر نمی‌توانم این وحشت را تحمل کنم." ارابه‌ای که جسد وست‌بری را به قبرستان می‌برد، از روی یک پسر کوچک رد شد و او را درجا کشت.
آرچیبالد رید، رادیولوژیست، که گمان می‌رود اولین کسی بوده که باندهای مومیایی را بریده است [باز کردن باندها برای عکسبرداری اشعه ایکس از بدن ضروری بود]، به زودی همان خستگی و فرسودگی را تجربه کرد و به زودی درگذشت. بسیاری از تصادفات عجیب و مرگ‌های مرتبط دیگر نیز وجود داشت.
هوارد کارتر، یک آتئیست و شکاک سرسخت، تقریباً هفده سال پس از کشف و گشایش مقبره زندگی کرد. گفته می‌شود که کارتر دچار افسردگی شدید و پارانویا بوده است.
شیاطین گوتیک/گوتیک؛ بسیاری از آنها خدایان مصری معروف و محبوب هستند. بسیاری از انسان‌ها در مصر باستان، به ویژه کاهنان و فرعون‌ها، دانش و قدرت معنوی عظیمی داشتند و با نبش قبر و بهره‌برداری از مقبره‌هایشان برای پول و شهرت در دست چند "برگزیده" موافق نبودند. بسیاری از آثار باستانی و عتیقه‌های برداشته شده از مقبره‌ها احتکار شدند، در مجموعه‌های خصوصی قرار گرفتند و همچنان برای صاحبان حریص خود بدبختی به ارمغان می‌آورند.
© Copyright 2002, 2005, 2006, Joy of Satan Ministries;
Library of Congress Number: 12-16457
