کلمه "آندراپودا" اصطلاحی بود که فیلسوفان یونان باستان برای توصیف انسان‌هایی به کار می‌بردند که از نظر سطح آگاهی و رفتار، برابر یا پایین‌تر از حیوانات بودند.

آندراپودها می‌توانند از افراد صرفاً ناآگاه از مسائل معنوی تا هیولاهایی در کالبد انسانی متغیر باشند.

در حالی که حیوانات توسط غریزه‌ها هدایت می‌شوند و بنابراین رفتارهایشان کاملاً توجیه‌پذیر است، آندراپود انسانی است که هویت والای خود را رها کرده و ممکن است در نتیجه، به حامی نادانی، شر و انحطاط تبدیل شود.

در پایین‌ترین سطوح آندراپود بودن، افراد خشن، غیرمنطقی، زشت، خطرناک و سرشار از ویژگی‌هایی خواهند بود که به هیچ وجه نماینده اخلاق نیستند.

آنها از نظر اجتماعی مخرب، ضد اجتماعی، و می‌توانند تجسم نابودی باشند.

به عنوان یک حالت نهایی تباهی، آندراپود بدتر از هر انسان یا حیوانی است، برای خود و جامعه به طور کلی خطرناک است. آنها پایین‌ترین سطوح حسن نیت و مهربانی را نشان می‌دهند، و همچنین ممکن است شرور، بدخواه یا حتی در سطوح پایین‌تری باشند.

آندراپود، در مقابل یک انسان صرفاً ناآگاه از مسائل معنوی، با امتناع شدید از آموزش خود، پیشرفت خود، یا درگیر شدن در هر نوع عملی با حسن نیت، به ویژه نسبت به دیگران، توصیف می‌شود.

سطح نهایی آندراپود به این معنی است که فرد تنها برای تخریب و درگیر شدن در فعالیت‌های خودخواهانه زندگی می‌کند که تنها خود آندراپود و دیگر انسان‌های اطرافش را نابود می‌کند.

همه انسان‌ها در سطحی شروع می‌کنند که هنوز به اندازه کافی انسان نیستند. آنها باید انتخاب کنند که آیا به سمت انسان کامل شدن حرکت می‌کنند یا به آندراپود تبدیل می‌شوند.

آموزش، تربیت جسمی و ذهنی، بهبود اخلاقی، و توانمندسازی روح انسان، همگی اجزای ضروری برای رهایی از هویت آندراپود از درون خود هستند.

زوئیست‌ها هرگز آندراپود نیستند، زیرا آنها از طریق معبد زئوس تغییری در هویت خود ایجاد کرده‌اند. اگر عضوی به این شیوه رفتار کند، باید به حالت عادی بازگردانده شود یا از عضویت در معبد زئوس اخراج شود