هر چاکرا صدای مشخصی دارد. یکی از راه های فعال کردن شنوایی اختری، مراقبه بر روی این صداها و تمرکز بر چاکرای مربوطه است.

• چاکرای ریشه، بُعدِ مادّی:
  قرمز رنگ، و صداهایشان شامل رعد و برق و یا خش خش ملایمی است.
  
  
• چاکرای خاجی، بُعدِ اختری:
  نارنجی رنگ، و صدای خروش دریا یا صدای باد را می دهد.
  
  
• چاکرای خورشیدی، بُعدِ ارادی:
  زرد رنگ، و به صدای "هههههههههه" (همانند یک بازدمِ بی صدا و طولانی) یا به صدای زمزمه/ارتعاش دادن (همان سراییدنِ مانتراها "آووم") . 
  
  
• چاکرای قلب، بُعدِ شهودی:
  سبز رنگ، و به صدای زنبور (بیوالکتریسیته) یا صدای فلوت یا نِی. 
  
  
• چاکرای حلق، بُعدِ ذهنی:
  آبی رنگ، ازازیل صدای این را به من نشان داد. بهترین طوری که میتوانم توصیفش کنم، این است که شبیه به صدای پیچاندن یک بادکنک است. صدای زمزمه نیز میتواند باشد. 
  
  
• چاکرای ششم، بُعدِ روحی:
  نیلی رنگ، و به صدای سازهای بادی چوبی است.
  
  
• چاکرای تاج، بُعدِ لذت بخش:
  بنفش رنگ، و بی صدا یا به صدای نجواست. این چاکرا بیشتر از اینکه شِنُفته شود، حس می شود.