برای خود هیپنوتیزم، باید خودتان را به یک خلسه عمیق ببرید. در زیر قسمتی از کتاب "رساله‌ای در باب فرافکنی اثیری" اثر رابرت بروس آمده است:

"چگونه به خلسه برویم"

از طریق آگاهی از تنفس، ذهن خود را آرام و ساکت کنید. تصور کنید در تاریکی از نردبانی پایین می‌روید. نردبان را تجسم نکنید؛ فقط تصور کنید که می‌توانید حس کنید که این کار را انجام می‌دهید. در بازدم، احساس کنید که یک یا دو پله از نردبان پایین می‌روید. در دم، احساس کنید که روی نردبان ثابت مانده‌اید. آنچه مورد نیاز است، یک اثر ذهنی افتادن در درون ذهن شماست. این کار سطح فعالیت امواج مغزی را از سطح بیداری (بتا) به سطح خواب (آلفا) یا سطح خواب عمیق (تتا) تغییر می‌دهد. هنگامی که سطح فعالیت امواج مغزی شما به آلفا برسد، وارد خلسه خواهید شد. این کار را تا زمانی که لازم است ادامه دهید. زمان لازم برای ورود به خلسه بسته به تجربه شما در آرامش عمیق و سکون ذهنی متفاوت خواهد بود.

توجه: هنگامی که احساس سنگینی کردید، تمرین ذهنی افتادن را متوقف کنید. اگر نردبان را دوست ندارید، تصور کنید که در یک آسانسور هستید، احساس کنید که در بازدم می‌افتید و در دم ثابت می‌مانید، یا تصور کنید که یک پر هستید، احساس کنید که در بازدم شناور می‌شوید و در دم ثابت می‌مانید. همانطور که در بالا گفتم، برای کاهش سطح فعالیت امواج مغزی خود به یک اثر ذهنی افتادن نیاز دارید. این اثر ذهنی افتادن، هنگامی که با آرامش عمیق و سکون ذهنی ترکیب شود، باعث می‌شود که شما وارد حالت خلسه شوید. می‌توانید از هر سناریویی که با آن آشنا هستید برای ایجاد این احساس عمیق‌تر رفتن استفاده کنید.

احساس خلسه اینگونه است: همه چیز ساکت‌تر می‌شود و احساس می‌کنید در مکانی بسیار بزرگتر هستید. یک احساس لرزش بسیار خفیف در بدن شما وجود دارد. همه چیز متفاوت به نظر می‌رسد. کمی شبیه این است که یک جعبه مقوایی را در تاریکی روی سر خود بگذارید، می‌توانید تغییر جو را احساس کنید. انگار همه چیز تار یا کمی محو می‌شود. هرگونه صدای تیز در حالت خلسه دردناک است.

خلسه عمی

سطح خلسه‌ای که به آن می‌رسید تا حد زیادی به آرامش، مهارت‌های تمرکز و اراده شما بستگی دارد. برای ورود به یک خلسه عمیق‌تر، یعنی سطح تتا و فراتر از آن، باید بسیار بیشتر و برای مدت طولانی‌تری بر احساس ذهنی افتادن با کمک آگاهی از تنفس تمرکز کنید. اولین سطح خلسه، یعنی زمانی که بسیار سنگین می‌شوید، برای فرافکنی کاملاً عمیق است. من اکیداً توصیه می‌کنم تا زمانی که تجربه زیادی در حالت خلسه ندارید، خود را بیشتر از یک خلسه سبک مجبور نکنید.

چگونه می‌توانید تشخیص دهید که وارد یک خلسه عمیق می‌شوید؟ چهار علامت بسیار قابل توجه وجود دارد:

 * احساس ناخوشایند سرما که باعث لرزیدن شما نمی‌شود، همراه با از دست دادن مداوم گرمای بدن.

 * از نظر ذهنی، احساس بسیار عجیبی خواهید داشت و همه چیز بسیار آهسته به نظر می‌رسد. روند تفکر شما کند می‌شود، انگار یک تزریق قوی مسکن دریافت کرده‌اید.

 * احساس جدا شدن از بدن خود خواهید کرد، یعنی یک احساس شناور شدن قوی و همه چیز دور به نظر می‌رسد.

 * فلج کامل فیزیکی. توجه: این چهار مورد، همگی با هم، نشان دهنده ورود شما به یک خلسه عمیق است. احساس شناور شدن خفیفی که گاهی اوقات در خلسه سبک تجربه می‌کنید، یعنی زمانی که بدن اثیری شما جدا می‌شود، یا از دست دادن خفیف گرمای بدن ناشی از نشستن طولانی مدت و فلج خفیف، یعنی سنگینی، را با خلسه عمیق اشتباه نگیرید. احساس خلسه عمیق کاملاً ناخوشایند و غیرقابل اشتباه است.

رسیدن به حالت خلسه عمیق بسیار دشوار است، زیرا به مهارت‌های بسیار پیشرفته در آرامش، تمرکز و حالت خلسه، به علاوه اراده و انرژی ذهنی بسیار زیاد نیاز دارید. شما به طور تصادفی وارد آن نخواهید شد. اگر نگران هستید که خیلی عمیق می‌روید، این را به یاد داشته باشید: شما می‌توانید در هر زمان خودتان را از آن بیرون بکشید. تمام اراده خود را بر حرکت دادن انگشتان دست یا پا متمرکز کنید. هنگامی که می‌توانید یک انگشت دست یا پا را حرکت دهید، دستان خود را خم کنید، بازوهای خود را حرکت دهید، سر خود را تکان دهید، یعنی بدن خود را دوباره زنده کنید؛ و بلند شوید و چند دقیقه راه بروید. با این تمرین‌ها، افتادن در یک خلسه عمیق نباید مشکلی ایجاد کند.

انبساط بدن انرژی

در نقطه‌ای پس از ورود به حالت خلسه، احساس فلج خفیفی به شما دست خواهد داد. این به زودی با یک ارتعاش عمیق‌تر و احساس وزوز در سراسر بدن همراه خواهد شد. همچنین ممکن است احساس کنید که بسیار بزرگ و متورم شده‌اید. فلج، ارتعاشات و احساس بزرگی علائم انبساط بدن انرژی و شل شدن بدن اثیری هستند. این بخشی از روند طبیعی خواب است. بدن انرژی برای جمع آوری و ذخیره انرژی منبسط و باز می‌شود. در طی این مدت، بدن اثیری آزادانه و کمی خارج از فاز با بدن فیزیکی شناور می‌شود." برخی افراد از ضبط صوت استفاده می‌کنند و به صحبت‌ها و جملات گوش می‌دهند. ایراد اینجاست که در حالت خلسه عمیق، صداها می‌توانند دردناک شده و سیستم عصبی را تحریک کنند. هر فردی متفاوت است و باید برای یافتن بهترین روش‌های فردی آزمایش کند. آنچه برای یک فرد کار می‌کند ممکن است برای دیگری کار نکند. در این حالت، می‌توانید با عبور از یک در یا "درگاه" در ذهن خود، به زندگی گذشته باز گردید

حالت خلسه عمیق زمانی است که باید برای برنامه‌ریزی ذهن خود، تأکیدات مکرر را به خود بگویید. خود هیپنوتیزم بسیار شبیه هیپنوتیزم کردن دیگران است، با این تفاوت که شما جملات را به خودتان می‌گویید. باز هم، ممکن است چندین جلسه لازم باشد. همانطور که در بازگشت از عالم اثیری این کار را انجام می‌دهید، به آرامی و تدریجی خود را بیرون بیاورید.